Justice versus conscience

De website gaat over dingen die niet kunnen gebeuren. Iets die niet te begrijpen is, niet uit te leggen, het is niet normaal. Iets die in elkaar gestoken is. Er is de existentiële impact die het veroorzaakt met de gevolgen, een puinhoop en de last voor de samenleving.

Het patroon waarin Liam Allan terecht kwam, iets die niet kon ontstaan, zijn mooiste periode van zijn universiteitsjaren werd twee jaar lang een nachtmerrie, hij kon zich niet meer concentreren en had momenten dat hij er aan dacht om uit het leven te stappen (zoals hij zegt in zijn informele video: ‘Behind the breakthrough: pressure and trauma’ en in een uiteenzetting voor een publiek van 150 personen: ‘Liam Allan speech at Innovation of Justice Cardiff 2019’).

Hetzelfde patroon is wat er gebeurde in Saint Omer in Noord Frankrijk met 13 personen die in 2004 vier jaar in de gevangenis terechtkwamen op basis van één verzonnen verhaal van één persoon. De handelszaak van een persoon kapot, enzovoort (de artikels uit de Times van toen staan op de website).

Er is de eindeloze lange lijst van personen die in de gevangenis terecht komen, omdat om tal van redenen er iets gefabriceerd werd, waar ze net zoals Liam Allan noch schuld noch deel aan hebben.

In 2017 gold wereldwijd voor 100 000 personen ‘exoneration’ (the action of officially absolving someone from blame; vindication, the release of someone from a duty or obligation), plus 25 000 in Amerika.

Binnen justitie en zijn entiteiten is er een leemte, een gevarenzone, waardoor deze pijler in de samenleving ontspoort en ontwricht wordt.

In de website komt de context naar voor, waar mensen op sleeptouw genomen worden, waardoor iets kan woekeren en escaleren en er een foute samenleving ontstaat, die oorzaak zijn van fenomenen waar je geen mens meer bent, die het mogelijk maken dat die dingen ontstaan.

De burgemeester van Antwerpen was enkele jaren geleden niet te beroerd om te zeggen: “een zwarte bladzijde voor de stad”.

Voorbeeld de wetenschapsfraude van Diederik Stapel heeft niets met wetenschap te maken, een ster academicus die niets anders doet, jarenlang, dan fictieve dingen in elkaar steken.

Enzovoort.

In een gezonde samenleving zou men mogen verwachten dat men merkt wat er fout is, dat het niet kan ontstaan en het weefsel van de samenleving er voor zorgt dat het leven goed is voor iedereen. Een samenleving dat is iedereen.

Overal praten mensen met elkaar en zijn er positieve gezonde leuke contacten als tegenpool voor wat ontspoort en verzuurt.

Indien dit niet functioneert krijgen mensen met een goed karakter een slechte naam en worden ze fout afgeschilderd, waardoor ze op allerlei manieren in de problemen komen en hun omgeving met hen.

Als er allerlei foute dingen ontstaan merkt men dit op allerlei manieren en weet men dat het fout is.

Men mag verwachten dat er correct mee omgegaan wordt.

Iemand die niets met iets te maken heeft, hoort niet de schuld te krijgen en er de gevolgen van te dragen.