unthinking
adjective formal mainly disapproving
not based on serious thought or an examination of the information:
What annoys me about these people is their unthinking hostility to anything foreign or unfamiliar.
Cambridge Dictionary Wanneer iemand autoriteit boven het geweten plaatst, verkrijg je willekeur, zoals Diederik Stapel het verkeerde pad kiest en zichzelf stukje bij beetje een rad voor ogen draait om uiteindelijk keihard te verongelukken’ (Deel 2 van deze website).
Het gebeurt dat men zich vergist in iemand en dat men zoiets niet verwacht van een bepaalde persoon.
Een rechter heeft een mandaat van de samenleving, wordt aangesteld voor een dienst aan de samenleving, om zich een idee te vormen over wat hem wordt voorgelegd.
Hij is zoals een wetenschapper, die bevindingen weergeeft in de vorm van een studie.
Indien hij niet alle feiten kent kan hij zich vergissen.
De veronderstelling, de perceptie dat een rechter zorgvuldig te werk gaat en voor zichzelf in alle integriteit soms verscheurende overwegingen maakt, nopens hoe hij omgaat met een kwestie, dit is niet altijd de werkelijkheid.
In een video van Harvard professor Garry Gray Trust in research – the ethics of knowledge production – stellen we vast dat een wetenschapper een mens is en ‘compromises’ kan maken en niet noodzakelijk ‘independent’ is.
De mogelijkheid bestaat dat we terechtkomen in een foute weergave van vaststellingen, beïnvloed o.a. door omgevingsfactoren (toegelicht op de webpagina Herald of Free Enterprise 1987).
Het moreel kompas, geleidt door inspiratie, een opkijken naar wat een mens verheft en in gemoede beroert. Men heeft het goed voor met een mens, die in moeilijkheden wordt gebracht, voorbeeld
op basis van kenmerken die hem worden toegedicht, die er in alle duidelijkheid niet zijn,
d.i. o.a. een valse beschuldiging enzovoort.
Als er iets niet klopt zijn er altijd aanwijzingen. Dan kan men zeggen dit is vreemd. Men kan beginnen na te denken, om tot een juiste conclusie te komen. Dit is de bedoeling.
Koning Salomon is een metafoor van een rechtvaardige rechter die zich niet laat misleiden door mensen die tegenover elkaar staan en wel weten wat de werkelijkheid is, doch een verkeerd beeld voorleggen.
Voorbeeld, in een vroegere commissie Verwilgen zei de voorzitter aan twee mensen die voor hem zaten en het tegenoverstelde beweerden: “één van jullie spreekt niet de waarheid”. Dit was heel duidelijk.
Als er niet gebeurt wat hoort gedaan te worden krijgen we zinloze justitie. Wat is dan de betekenis van justitie?
Als Justitie hapert, als gevolg het fout gebruik ervan, de manier waarop, staat het haaks op de samenleving, is het in strijd met de werkelijkheid van het leven. Onbetrouwbare justitie is onleefbaar. Zo’n soort vervreemding van justitie heeft geen betekenis. Het is willekeur.
Het is huiveringwekkend, schokkend dat het kan dat justitie zijn evenwicht verliest, ontregelt, afbrokkelt en ontwricht wordt en dat mensen waarop niets aan te merken valt, plots in de gevangenis verdwijnen. Wanneer hun leven gebroken is, wordt er vastgesteld: het is de verkeerde persoon.
Een enkel element kan een domino veroorzaken en je leven is afgelopen,
zonder reden, aanleiding of oorzaak.
Het menu-item Baffling bevat een bibliotheek met meer dan 30 webpagina’s, honderden cases waar justitie domweg uit de bocht is gegaan met de existentiële gevolgen van dien.
De loopholes, de valkuilen, de achterpoortjes om het evenwicht te verbreken, om justitie te ontwrichten.
M.a.w. we hebben het monster van de schone schijn, compleet ongerijmd en zinloos.
Mensen met een goed karakter die niet kunnen in aanraking komen met justitie worden verbrijzelt, wat een last is voor de samenleving. Zoiets is ontoelaatbaar. Zelfs absoluut ontoelaatbaar.
Waarom zijn vaandeldragers bij justitie en in de samenleving te beroert om in zo’n gebeuren in eerlijkheid te erkennen dat er zich haperingen kunnen voordoen en de dialoog van het engagement getrouw, zeggen ‘problemen zijn er om op te lossen’. Eerlijk is eerlijk.
Soms kunnen verantwoordelijken niet anders dan vaststellen: justitie heeft zijn best niet gedaan, de entiteiten waarop men vertrouwde hebben niet opgelet, ondanks duidelijkheid manifest aanwezig was, doch men heeft er geen rekening mee gehouden.
Soms is een kwestie erg eenvoudig en toch, door tal van redenen, vergist justitie zich compleet.
Voorbeeld als zo makkelijk justitie in de val kan gelokt worden, in een gegeven die justitie niet kent, kan justitie totaal verkeerd oordelen.
De basisvraag die iedereen zich altijd kan stellen (in het bijzonder indien het belangrijk is) is: is er iets onduidelijk?’
Een verzonnen verhaal of een constructie kan mensen in moeilijkheden brengen, doordat mensen met een goed karakter dan zonder reden of enig raakpunt in aanraking komen met justitie én daar kan het verkeerd aflopen.
De basis in het leven is, dat een mens in moeilijkheden – in het bijzonder wanneer de moeilijkheden ongerijmd zijn en dus zich niet konden voordoen – dat je in die omstandigheden met iemand moet kunnen spreken.
Dit is het zwakste punt.
Er ontstaat een foute negatieve spiraal. Zelfs in die mate dat de rechtsgang geblokkeerd wordt.
Justitie wordt abject destructief, zonder reden aanleiding of oorzaak, ondanks tastbare, zichtbare gegevens, in strijd met de verantwoordelijkheid die verbonden is aan justitie en het abject fout gebeuren wordt des ondanks niet gestopt.
In precaire omstandigheden is het soms zo, dat een mens in een zwakke positie niet met iemand in vertrouwen kan praten, omdat het nodige zou gedaan worden.
