Justice versus conscience

Officier van Justitie – Dossier van een moordzaak “Ja, maar de vraag is, van wie is dat bloed?” Officier van justitie, Anne-Marie Ruijs-Verweij, denkt hardop na, terwijl zij de plaats delict bestudeert. Het is een zomerse dag. Even verderop ligt onder een blauw laken het lichaam van een dode man. Een rechercheur in een wit pak legt uit wat hij zojuist heeft ontdekt. De plaats delict is een bosperceel langs de snelweg in de buurt van Eindhoven. De plek vormt het vertrekpunt van een complexe zoektocht door de officier naar ‘waarheid’ achter een gruwelijke moord. Tijdens het onderzoek ontrafelt zich een beeld van de dader en zijn daad. Werkend onder druk van politiek, media en publieke opinie is het de officier van justitie die verantwoordelijk is voor het opsporen en vervolgen van verdachten, die overzicht houdt in het onderzoek en het rechercheteam bijstuurt waar het nodig is. Al het gevonden bewijs komt in het strafdossier, op basis waarvan de rechter tot een uitspraak zal komen. De film volgt officier Ruijs-Verweij achter de schermen van het Openbaar Ministerie. De kijker is getuige van wendingen in het moordonderzoek, zoals het overleg met de recherche, het aanhouden van een verdachte en het beluisteren van de verhoren. Met het vinden van een verdachte houdt het zoeken naar ‘waarheid’ niet op. “Ik ben er niet bij geweest, dus wat ik probeer te reconstrueren is wat er is gebeurd.” Gaat het om een vooropgezet plan of is het zelfverdediging? “Kijk, die voorbedachte raad, daar komen we wel uit. Maar dat noodweer…” Is er sprake van een willekeurig slachtoffer? En welke straf moet de officier uiteindelijk bij de rechter gaan eisen? De film laat een proces zien waarin de officier van justitie haar bewijs continue weegt om in de rechtszaal overtuigend met een aanklacht te kunnen komen. Het blijkt een zoeken naar evenwicht tussen wettelijke mogelijkheden, maatschappelijk belang en persoonlijk.